Coś do poczytania... #4

Całkiem niedawno publikowałam tego typu posta, ale ostatnio sporo czytam, więc już mam dla Was nową porcję moich mini-recenzji. Kilka dni temu pytałam na fanpage'u bloga na Facebooku, czy chcecie już poczytać o kolejnych książkach i byłyście nastawione bardzo pozytywnie, więc proszę bardzo, oto parę słów o pięciu książkach, które ostatnio przeczytałam :)

  

    

   

"Pięćdziesiąt twarzy Grey'a" Erica Leonard

  

"Hipnotyczna, uzależniająca, iskrząca seksem i erotyką powieść, której nie sposób odłożyć. Studentka literatury Anastasia Steele przeprowadza wywiad z młodym przedsiębiorcą Christianem Greyem. Niezwykle przystojny i błyskotliwy mężczyzna budzi w młodej dziewczynie szereg sprzecznych emocji. Fascynuje ją, onieśmiela, a nawet budzi strach. Przekonana, że ich spotkania nie należało do udanych, próbuje o nim zapomnieć – tyle że on zjawia się w sklepie, w którym Ana pracuje, i prosi o drugie spotkanie. Młoda, niewinna dziewczyna wkrótce ze zdumieniem odkrywa, że pragnie tego mężczyzny. Że po raz pierwszy zaczyna rozumieć, czym jest pożądanie w swej najczystszej, pierwotnej postaci. Instynktownie czuje też, że nie jest w swej fascynacji osamotniona. Nie wie tylko, że Christian to człowiek opętany potrzebą sprawowania nad wszystkim kontroli i że pragnie jej na własnych warunkach… Czy wiszący w powietrzu, pełen namiętności romans będzie początkiem końca czy obietnicą czegoś niezwykłego? Jaką tajemnicę skrywa przeszłość Christiana i jak wielką władzę mają drzemiące w nim demony?"

  

Zabierałam się za tę powieść z nastawieniem "A, kolejna szmira uchodząca za hit literatury kobiecej". I w sumie dużo się nie pomyliłam, ale muszę przyznać, że czytało się ciekawie, bo książkę pochłonęłam właściwie w ciągu doby.
Fabuła nie zachwyca, styl wręcz razi (wszyscy marszczą brwi, patrzą chłodno, przechylają głowy i zmieniają wyrazy twarzy - dość ograniczona mimika...), rażą też częste wstawki typu "Kuźwa!", "Rety", "O święty Barnabo" - ?! Połowę objętości książki zajmują opisy scen erotycznych. Osoby zgorszone na początku pewnie nie dotrwałyby do końca, ale ze mnie już taki osobnik, co takie elementy w książkach bardzo lubi - a tutaj te sceny erotyczne były co najmniej intrygujące.
Myślę, że sięgnę w przyszłości po kolejne tomy, tak z czystej ciekawości.

  

"Kryształowy anioł" Katarzyna Grochola

  

"Judyta, obwołana najbardziej wpływową bohaterką literacką wolnej Polski, ma godną następczynię. Na niemal sześciuset stronach nowej, znakomitej powieści "Kryształowy Anioł" Katarzyna Grochola powołuje do istnienia Sarę. Ta inteligentna i wrażliwa trzydziestolatka, podobnie jak wielu przedstawicieli jej pokolenia, wyjeżdża z rodzinnego miasta, aby szukać szczęścia w Warszawie. Niestety – to, co jest szczęściem dla męża Sary, jej przynosi osamotnienie i rozpacz. Ogromny sukces przychodzi w najmniej spodziewanym momencie i łączy się z goryczą porażki. Takiej powieści jeszcze nie było. W "Kryształowym aniele" czytelnicy odnajdą niezwykłą syntezę tego, co znamy z "Nigdy w życiu!" i "Trzepotu skrzydeł": błyskotliwe dialogi, zabawne qui pro quo, ale też duszną atmosferę dramatu psychologicznego. Sugestywny styl Grocholi sprawia, że czytając "Kryształowego Anioła", będziemy na przemian zaśmiewać się i wzruszać razem z główną bohaterką."

  

Przyznam szczerze, że pierwsze pół książki niesamowicie mnie nużyło, nie mogłam przez nie przebrnąć. Uznałam już, że styl Grocholi do mnie nie przemawia, że takie to bez polotu i w ogóle... W końcu jednak udało mi się wciągnąć w fabułę i dokończyłam czytanie z przyjemnością. "Kryształowy anioł" to powieść lekka, ciepła, sympatyczna - nie są to określenia, którymi często opisuję literaturę, ale ta taka właśnie jest, w sam raz na wieczór pod kocem z kubkiem ciepłego kakao, tak dla odstresowania się.
Z początku miałam wrażenie, że Grochola na siłę próbuje być śmieszna i średnio jej to wychodzi, ale w końcu doceniłam niektóre dowcipy czy żarty sytuacyjne w książce, ba, parę razy nawet parsknęłam śmiechem ;) Wbrew pierwszemu wrażeniu, nie skreślam Grocholi i być może kiedyś jeszcze sięgnę po jakąś jej powieść :)

  

"Anielscy obrońcy" Mary Stanton

  

"Każdy skazany ma prawo do jednego życzenia. Nawet ci, których osądził Sąd Boży. Może to być jeden telefon. Co się stanie, jeśli to ty go odbierzesz?
Brianna przyjeżdża do Savannah, by rozpocząć własną praktykę adwokacką. Od początku wszystkimi jej działaniami w mieście wydają się kierować nieznane siły; prześladowana przerażającym snem, wynajmuje opuszczony budynek na cmentarzu i zatrudnia ekscentrycznych asystentów. Pierwszym jej klientem jest pozbawiony skrupułów biznesmen Skinner, który dzwoni do niej w trzy godziny po swojej śmierci. Brianna podejmuje się jego obrony przez Ostatecznym Trybunałem; nie wie jednak, że nie tylko ona została wyznaczona do pracy nad tą sprawą. Niebo wysłało już na Ziemię swoich przedstawicieli."

  

"Anielscy obrońcy" to dość specyficzna książka, łącząca motywy rodem z kryminału, z fantastyki, całość okraszająca aniołami, które tak lubię w literaturze :) Fabuła jest nieco pokręcona i niektóre motywy pozostają niejasne, ale czyta się bardzo przyjemnie. To taka powieść do przeczytania raz i do zapomnienia. Bardzo polubiłam właściwie wszystkich bohaterów, z Ronem, Petru i Gabem na czele, nie mam też żadnych "przyczepów" do języka czy stylu książki. Nie powala na kolana, ale dobrze się czytało :)

   

"Babyville" Jane Green

  

"Julia i Mark tkwią w pozbawionym miłości związku. Julii wydaje się, że pomogłoby im dziecko, ale może to jednak nie jest rozwiązanie problemów... Maeve z kolei unika odpowiedzialności - na widok wózka ucieka w popłochu. Jednonocna przygoda skutkuje niechcianą ciążą. Ale na ile ta ciąża naprawdę jest niechciana? Samantha jest zauroczona swoim dzieckiem, jednak jak jej mąż Chris poradzi sobie z faktem, że nagle żona jest nieosiągalna, poza tym czy obsesja Samanthy jest naprawdę zdrowa?"

  

"Babyville" to bardzo sympatyczna opowieść, składająca się z trzech historii trzech różnych kobiet, których losy w jakiś sposób się przeplatają. Najbardziej ujęła mnie historia Maeve, a najmniej Samanthy, która od początku strasznie mnie irytowała.
Powieść napisana jest w lekkim stylu, przyjemnym, prostym językiem, czytało się szybko i z przyjemnością, choć bywały też monotonne fragmenty. Zdarzyło mi się kilka razy uronić łezkę nad stronami książki, w końcu w powieści o dzieciach, ciąży i macierzyństwie nie może zabraknąć wzruszających scen.
Nie jest to może arcydzieło literatury, ale naprawdę przyjemna książka, którą warto przeczytać, gdy jest się na etapie zainteresowania taką tematyką ;)

  

"Kobieta na krańcu świata 2" Martyna Wojciechowska

  

"Po ogromnym sukcesie pierwszej serii filmów dokumentalnych i książki Kobieta na krańcu świata, Martyna Wojciechowska ponownie wyruszyła w podróż, by poznać życie kobiet z odległych zakątków globu. Bohaterkami książki będą kobiety w różnym wieku, żyjące w odmiennych kulturach, wyznające różne religie; kobiety o różnym kolorze skóry i wykształceniu. Martyna poznała ich codzienne życie, dzieliła z nimi radości i smutki. W książce opowie o ich zwyczajach, pasjach oraz marzeniach. Tym razem dziennikarka odwiedziła m.in. Tanzanię, Etiopię, RPA, Birmę oraz Japonię."

  

Uwielbiam Martynę, to nie ulega wątpliwości. Uwielbiam jej reportaże i jej książki, jest dla mnie numerem 1 spośród polskich podróżników.
Tę książkę czytałam dość długo - dawkowałam sobie. Po przeczytaniu każdego rozdziału, oglądałam odpowiadający mu odcinek programu, zauważyłam więc, że często w filmie są pomijane niektóre informacje z książki - i odwrotnie, dobrze więc skorzystać z obu źródeł. Poza tym mam wrażenie, że tym razem Martyna mniej skupiła się na samej kobiecie, a bardziej ogólnie na sytuacji, obejmującej kobiety. Niektóre rozdziały nie mają nawet głównej bohaterki, choć nie mówię, że to źle.
Martyna potrafi zainteresować, rozbawić, wzruszyć, zmusić do refleksji. Chyba w każdym rozdziale czy odcinku wybuchałam śmiechem i wzruszałam się, a jednocześnie zyskiwałam nowy zasób ciekawostek do serwowania znajomym na zasadzie "A wiedziałeś, że...?" :)
Zdecydowanie polecam wszystkim, sama na pewno będę do tej książki wracać.

    

Cóż, wpadłam znowu w wir czytania, więc takie posty mogą pojawiać się tu częściej. Jesteście zainteresowane czy może powiedzmy raz na miesiąc Wam wystarczy? :>