Coś do poczytania... #9

Udało mi się skompletować kolejny zestaw książek, o których mogę Wam dziś napisać :) Prawdę mówiąc, cztery z tych pięciu pozycji przeczytałam będąc w podróży, bo tylko siedząc w pociągu czy autobusie mam ostatnio czas na czytanie, ale dobre i to, prawda? ;)

Zapraszam więc na kolejną porcję mini recenzji i oczywiście zachęcam do dyskusji!

  

"Piętno stokrotek" G. J. Moffat

    

"Logan Finch osiągnął to, o czym marzył. Ma pieniądze, prestiż, perspektywę awansu na partnera w największej kancelarii prawniczej w Glasgow. Lecz wciąż nie może zapomnieć o kobiecie, która opuściła go bez słowa przed dwunastu laty. Nagle znów słyszy o Pennelope. Od policji: Pennelope została zamordowana. Miała jedenastoletnią córkę, która zniknęła... Żeby ją odnaleźć, Logan musi zaryzykować wszystko. I stanąć przez wyborem pomiędzy prawem a sumieniem..."

  

Pierwszy raz miałam styczność z tym autorem i myślę, że chętnie przeczytałabym coś jeszcze :)

Powieść napisana jest świetnie, trzyma w napięciu. Powiedziałabym, że to powieść akcji, a nie thriller, ale i do tego opisu pasuje. Bardzo podoba mi się kreacja głównego bohatera, który nie jest idealny, przerysowany i nie staje się supermanem z prawnika z dnia na dzień. Na początku można się trochę pogubić w postaciach, a niektóre z nich kojarzą się jednoznacznie z konkretnymi osobami (np. wielki czarnoskóry żołnierz o nazwisku Washington czy teksańczyk... Tom Hardy ;)) - nie wiem, czy to celowy zabieg, ale średnio mi się to spodobało, choć postaci same w sobie ciekawe.

Ogólnie mówiąc - książka dobra, ale nie rzuciła mnie na kolana i nie będę do niej wracać.

  

    

"Więzień Nieba" Carlos Ruiz Zafon

  

"Rok 1957. Interesy rodzinnej księgarni Sempere i Synowie idą tak marnie jak nigdy dotąd. Daniel Sempere, bohater Cienia wiatru, wiedzie stateczny żywot jako mąż pięknej Bei i ojciec małego Juliana. Następny w kolejce do porzucenia stanu kawalerskiego jest przyjaciel Daniela, Fermín Romero de Torres, osobnik tyleż barwny, co zagadkowy: jego dawne losy wciąż pozostają owiane mgłą tajemnicy. Ni stąd, ni zowąd przeszłość Fermina puka do drzwi księgarni pod postacią pewnego odrażającego starucha. Daniel od dawna podejrzewał, że skoro przyjaciel nie chce mu opowiedzieć swej historii, to musi mieć ważny powód. Ale gdy Fermín wreszcie zdecyduje się wyjawić mroczne fakty, Daniel dowie się "rzeczy, o których Barcelona wolałaby zapomnieć". Jednak niepogrzebane upiory przeszłości nie dadzą się tak łatwo wymazać z pamięci. Daniel coraz lepiej rozumie, że będzie musiał się z nimi zmierzyć. I choć zakończenie powieści wydaje się ze wszech miar pomyślne, to Ruiz Zafón mówi nam wprost, że "prawdziwa Historia jeszcze się nie skończyła. Dopiero się zaczęła"."

   

Od razu, gdy zabrałam się za czytanie, przypomniałam sobie, za co kocham Zafona - za magię w jego powieściach, niesamowity klimat i za język, który u kogoś innego mógłby być zwykłą grafomanią - u Zafona jest po prostu pięknie!

Książkę przeczytałam bardzo szybkom, wciągnęła mnie niesamowicie, jak i dwa poprzednie tomy. Czytałam je już jakiś czas temu i chwilę mi zajęło poprzypominanie sobie kto jest kim, ale myślę, że spokojnie może to przeczytać też osoba, która wcześniej nic z Zafonem nie miała wspólnego.

To, co mogę zarzucić tej powieści to to, że kończy się zbyt szybko. Wszystko się wyjaśnia w krótkim czasie i czytelnik ma straszny niedosyt, gdy dociera do ostatniej strony...

  

  

"Luna" J. R. Rain

  

"Kim jest ta kobieta? Matką, żoną, prywatnym detektywem – oraz wampirem. Przed sześcioma laty Samantha Moon, pracownica federalnego urzędu, była idealną żoną i matką, mieszkała na przedmieściu i woziła dzieci na treningi. Lecz jedno niespodziewane, nieprawdopodobne wydarzenie – atak wampira – zmieniło jej życie na zawsze. A „zawsze” to bardzo długo dla kogoś, kto nie może umrzeć…"

  

Nie da się ukryć, że nie jest to zbyt ambitna literatura, zwłaszcza, że powstała w fali mody na wampiry. Jest tu trochę dziwnych motywów, które niekoniecznie zgadzają się z jakimikolwiek wyobrażeniami o wampirach, ale czyta się lekko i przyjemnie. Na pewno nie jest to jednak książka, którą będę pamiętać za rok.

  

  

"Oskar i pani Róża" Eric-Emmanuel Schmitt

  

"Oskar i pani Róża to wydarzenie literackie na miarę Małego księcia. Czy w ciągu dwunastu dni można poznać smak życia i odkryć jego najgłębszy sens? Dziesięcioletni Oskar leży w szpitalu i nie wierzy już w żadne bajki. Wtedy na jego drodze staje tajemnicza pani Róża, która ma za sobą karierę zapaśniczki i potrafi znaleźć wyjście z każdej sytuacji... Oskar i pani Róża to jedna z najpiękniejszych i najsłynniejszych powieści Erica-Emmanuela Schmitta, znakomitego francuskiego pisarza, wyróżnionego w 2010 roku Le Prix Goncourt de la Nouvelle."

 

Dawno nie przeczytałam książki, która na tak niewielkiej ilości stron zmieściła tyle treści... Bardzo mnie zauroczyła, wzruszyła, poruszyła, dała do myślenia, choć naprawdę się tego nie spodziewałam. Dla jednych może to być krótka lekcja życia, dla innych krótka lekcja wiary, cierpliwości czy po prostu pokory. Opowieść jest tak wielowymiarowa, że chyba każdy wyciągnie z niej to, czego akurat potrzebuje. Czyta się szybciutko, ale długo nie można jej wyrzucić z głowy - sama pewnie nie zapomnę jej nigdy. Oskar i pani Róża będą mi o sobie przypominać.

  

  

"Anioł Śmierci" Linda Howard

  

"Wyścig o przetrwanie w zmysłowej powieści jednej z największych gwiazd thrillerów romantycznych. Zjawiskowo piękna Drea, dziewczyna nowojorskiego króla zbrodni, ma dość życia w złotej klatce, dość upokorzeń i przemocy. Wie jednak, że zaborczy kochanek nigdy nie pozwoli jej odejść. Wiec decyduje się na desperacki krok: ucieka. W ślad za nią rusza płatny zabójca. A Drea musi wybrać: już zawsze oglądać się za siebie czy stanąć z nim twarzą w twarz..."

  

Linda Howard już po raz trzeci zapewniła mi kilka godzin dobrej lektury. Uwielbiam jej książki, bo łączą w sobie cechy babskich odmóżdżaczy i dobrych thrillerów czy kryminałów, naprawdę świetnie się je czyta! "Anioł śmierci", mimo tandetnego tytułu, okazał się kolejną dobrą powieścią. Czytało się świetnie, fabuła strasznie wciąga, a śmiałe sceny erotyczne mogłyby być przykładem dla niejakiego Grey'a - są opisane znacznie lepiej. Jedynym minusem tej powieści jest dodanie tej odrobinki "fantasy" - uwielbiam fantastykę, ale jakoś nie tutaj, nie spodziewałam się jej u Lindy...

   

  

Czytałyście którąś z tych książek? Może Wasze opinie różnią się od moich? :)

  

Zdjęcia i opisy książek pochodzą ze strony LubimyCzytac.pl