Orlica dietuje... #6 - Już półmetek!

Trzy czwarte odchudzania za mną, zarówno pod względem czasu, jaki na to przeznaczyłam, jak i przebytej drogi do celu :) Jestem z siebie dumna, choć może brzmi to kretyńsko - w końcu to dopiero półtora miesiąca odchudzania! Cóż, dla mnie to AŻ, bo nigdy tyle nie wytrzymałam i nie osiągnęłam takich efektów.

Jakich? Czytajcie dalej :)

  

  

Przez ostatnie dwa tygodnie (od poprzedniego mojego sprawozdania) nie było kolorowo z odchudzaniem. Całe dnie spędzałam na praktykach, więc miałam rozregulowany jadłospis (np. śniadanie, drugie śniadanie, trzecie śniadanie, obiad, kolacja) albo wręcz pomijałam któreś posiłki. Czasem zdarzyło mi się też zgrzeszyć - w chwili słabości zamówiłam sobie minipizzę do biura, raz też wybrałam się do chińskiej knajpki na mojego ukochanego kurczaka w cieście i w sosie chilli ;) Trafiło się też kilka mniejszych grzeszków. Poza tym, miałam znacznie mniej czasu i siły na ćwiczenia i chyba tylko ze 3-4 razy w ciągu tych dwóch tygodni poszłam na siłownię. Bałam się więc, że wyniki teraz nie będą zbyt dobre - ba, bałam się wręcz, że będzie regres, ale nic takiego się nie stało, zobaczcie same:

  

  

Jak widzicie, i centymetry i kilogramy ładnie lecą w dół :) Jestem z tego szalenie zadowolona, zwłaszcza z faktu, że z samego brzucha udało mi się zrzucić prawie 10cm obwodu! Przyznam, że znacznie bardziej cieszą mnie znikające centymetry niż kilogramy. Oczywiście lecą też nieco nie tam, gdzie trzeba, ale chyba nic na to już nie poradzę ;) Co ciekawe, wg kalkulatora zawartości tłuszczu w organizmie mam 18,5%, co jest już niby niedowagą. Cóż, na niedowagę nadal zdecydowanie nie wyglądam, traktuję więc te kalkulatory z przymrużeniem oka ;) 

Do pierwszego obranego celu - 54kg - brakuje mi nadal 1,8kg. Daję sobie na to ostatnie dwa tygodnie, jakie przeznaczyłam na odchudzanie, myślę, że to wystarczy. Jednak jako, że centymetry są dla mnie ważniejsze niż kilogramy, obrałam sobie nowy cel:

  

  

To zdjęcia sprzed trzech lat, z mojej studniówki. Miałam wtedy sukienkę kupioną na ten cel, ale z założeniem, że jest tak boska, że będę mogła ją nosić także na inne okazje. Uwielbiałam ją, ale niestety długo się nią nie nacieszyłam, bo stopniowo tyłam. Najpierw wyglądałam w niej jak baleron, a później w ogóle nie byłam w stanie się w niej dopiąć... Na studniówce ważyłam 50kg - to były 4kg niedowagi, a jednak wtedy czułam się w swoim ciele najlepiej. Teraz chcę zejść do minimum dla mojego wzrostu, czyli 54kg, ale zrobię co mogę, żeby nadal gubić centymetry, bez wracania do niedowagi - siłownio, przybywam! Tak więc moim nowym celem odchudzania jest... wciśnięcie się w tą kieckę bez wyglądania jak prosię ;) Mam nadzieję, że będę Wam się tu mogła w niej pokazać za jakiś czas, bo wręcz ją kocham i serce się kraje, jak ta śliczna kieca wisi samotnie na wieszaku ;)

  

Zrobiłam sobie też mały motywator:

  

Jestem maniaczką Disney'a - tego starego, ponadczasowego Disney'a. "Mulan" jest jedną z moich ulubionych bajek i do tej sytuacji nadaje się idealnie :) Grafikę tę ustawiłam sobie jako tapetę, jako tło na FB, dodaje mi otuchy jak mam małe chwile zwątpienia - a jakże, zdarzają się i takie ;)

   

Pozostaje mi już tylko prosić Was o kciuki, bo jestem coraz bliżej celu! :)

Moje odchudzające się czytelniczki, a jak idzie Wam? :)