Fotorelacja z wyjazdu do Berlina i Poczdamu...

Po pierwsze, wybaczcie brak notek przez parę dni - nie zdążyłam ich jednak napisać przed wyjazdem ;) Mam nadzieję, że przynajmniej zauważyłyście ich brak :P

Po drugie, wczoraj późnym wieczorem wróciłam z trzydniowego wyjazdu do Niemiec, w ramach fakultetu na studiach - rozwój turystyki w Niemczech. Stwierdzam teraz, że trzy dni to stanowczo za mało czasu na zwiedzanie! Jeden dzień mieliśmy przeznaczony na Berlin, jeden na Poczdam i jeden na targi turystyczne... Napiszę o wyjeździe parę zdań, ale po kolei:
 
 

08.03.2012 - Berlin

Altes Museum

Katedra Berlińska

Uniwersytet Humboldta w Berlinie

Brama Brandenburska w Berlinie

Przede wszystkim muszę powiedzieć, że Berlin mnie bardzo pozytywnie zaskoczył, zwłaszcza mnogością pięknych budowli w takim właśnie stylu jak powyżej - nic dziwnego, że jest nazywany niemiecką Grecją. Wielkie wrażenie zrobiła na mnie katedra - jest ogromna i naprawdę piękna. Mieliśmy odwiedzić Pergamon Museum, ale okazało się, że koszt wstępu przekraczał nasze studenckie możliwości, więc poszliśmy do Neues Museum - był tego dnia darmowy wstęp. W muzeum tym mnóstwo było niesamowitych eksponatów, głównie starożytnych - np. wyposażenie gladiatorów, które oglądałam z zapartym tchem, piękne i bardzo precyzyjne elementy biżuterii, a przede wszystkim wystawy związane z Egiptem - papirusy z Biblioteki Aleksandryjskiej, spora kolekcja sarkofagów oraz narzędzi do balsamowania i najcenniejszy eksponat muzeum - popiersie Nefretete, które strzeżone jest bardziej niż Mona Lisa w Luwrze - zamknięte w sporej wydzielonej sali, pod gablotą, oświetlane jedynie delikatnymi żarówkami, otoczone przez 3-4 strażników, który gotowi są "rzucić na glebę", jeśli któryś ze zwiedzających wyciągnie aparat - jest bezwzględny zakaz robienia zdjęć biednej Nefretete, która naprawdę musiała być przepiękną kobietą...

Coś, co spodobało mi się w Berlinie, to także możliwość picia w miejscu publicznym - nie należę do osób, które imprezują co weekend czy nawet codziennie, ale lubię sobie czasem wypić piwko ze znajomymi. A picie tego piwka na ławeczce na skwerze przy Katedrze i Altes Museum to naprawdę znacznie ciekawsze doświadczenie niż nasze polskie picie w knajpkach czy w domach ;) Nawet nie sądziłam, że brakuje mi tego w Polsce ;)

   

  

09.02.2012 - Poczdam

Pałac Sanssouci w Poczdamie

Jeden z pomniejszych pałacyków w parku Sanssouci w Poczdamie

  

W Poczdamie zwiedziliśmy właściwie tylko park Sanssouci i przyznam szczerze, że zakochałam się po uszy w tym miejscu, a także w samym mieście, przejeżdżaliśmy przez willowe osiedla, pełne pałacyków, widzieliśmy uniwersytet, na którym bardzo chętnie bym studiowała... Powyższe zdjęcia, wszystkie pochodzą właśnie z Parku Sanssouci, którego część należy do Uniwersytetu Poczdamskiego... Wyobrażacie sobie chodzić na wykłady do takich pięknych pałacyków, uczyć się w ich murach, a przerwy między zajęciami spędzać w otoczeniu setek, a może i tysięcy pięknych rzeźb...?

Główną atrakcją tego parku jest oczywiście pałac Sanssouci - ten na pierwszym zdjęciu. Prowadzą do niego schody, przy których na kilku poziomach rozciągają się winnice - musi to niesamowicie wyglądać latem, bo teraz były to tylko "smętne krzaczory" ;) Od tego pałacu ciągnie się piękny park z fontanną, wielką ilością rzeźb i uroczych bocznych alejek. Z koleżanką weszłyśmy w jedną taką właśnie alejkę i gdzieś zupełnie na uboczu parku znalazłyśmy kolejny pałacyk - w przeciwieństwie do pozostałych, ten sprawiał wrażenie, jakby czas się tu zatrzymał. Nie było tam ludzi, trawnik pełen był kretowisk, marmurowe ławki całe w liściach - zupełnie jakbyśmy wkroczyły do jakiegoś tajemniczego świata - po prostu niesamowite wrażenie... Nie chciało się aż stamtąd wychodzić, ale było jeszcze kilka kolejnych pałaców do obejrzenia - niektóre z nich sprawiały wrażenie żywcem wyjętych z disney'owskich bajek o księżniczkach :)

   

10.02.2012 - ITB - Targi turystyczne w Berlinie

  

Targi te były właściwie głównym celem naszego wyjazdu, jako, że studiujemy turystykę i rekreację. Z tego co mi wiadomo, są to największe tego typu targi w Europie. I ich rozmiar i waga naprawdę robią wrażenie, ponieważ zajmowały one kilka hal o łącznej powierzchni kilku kilometrów kwadratowych, a 4h nie starczyły na obejrzenie wszystkich stanowisk. Przyznam, że z tych targów wyniosłam kilka niezapomnianych wspomnień, poznałam kilkoro niesamowitych osób z całego świata - przepiękną i przesympatyczną Kolumbijkę, dwie czarnoskóre panie antropolog w przepaskach ze skóry, chwalące się swoim odkryciem - szkieletem człowieka pierwotnego, a także przystojnego Meksykanina, który raczył nas przepysznym bezalhokolowym drinkiem z limonką - nie mam pojęcia, co to było, ale smakowało przepysznie. Najbardziej podobały mi się stanowiska Kolumbii (pokazy tańców, kilka osób przebranych w tradycyjne stroje, przepiękne drewniane bransoletki, które dostałam od mojej nowej kolumbijskiej znajomej...) oraz Ukrainy (ekspozycja związana z piłką nożną, cały kącik kuchni ukraińskiej i trunków - Smirnoff zagryziony białą kiełbachą ;), kobiety w tradycyjnych strojach...). Polska też miała bardzo dużo stanowisk, ale szczerze mówiąc, dla zagranicznych turystów ta część targów mogła być nudna - na większości z nich były tylko broszury, mapki itd. Wyjątkiem było województwo małopolskie, które reklamowało się góralską kapelką i województwo kujawsko-pomorskie, które wzbudziło we mnie lokalny patriotyzm - strasznie się ucieszyłam, kiedy zobaczyłam kobietę w średniowiecznym stroju, wyrabiającą pierniki :) Antyreklamę zrobiła sobie za to wg mnie Hiszpania - zaprezentowała pokaz flamenco w wykonaniu kobiety bardzo zaniedbanej, otyłej, spływającej potem, tak, że aż nieprzyjemnie się na to patrzyło... A co z ciekawszych przeżyć? Na pewno powinnam tutaj wymienić sytuację ze stoiska Ghany - piękna Murzynka zachęciła mnie do spróbowania ichniejszego specjału. Wyglądał jak kurczak, więc chętnie zjadłam - smakowało dobrze, było dość miękkie, delikatne. Kiedy zjadłam, odważyłam się zapytać, co to takiego - okazało się, że wielki chrabąszcz wydobyty z chitynowego pancerza i lekko podpieczony... Ciekawostką był też dziwny trunek z Estonii, wypiliśmy go naprawdę odrobinkę, dosłownie pół łyka, a przez dobre 10 min piekły nas jeszcze przełyki ;) 

Mogłabym opowiadać tak jeszcze długo, ale nie chcę Was zanudzać. Jeśli chcecie dowiedzieć się więcej, po prostu pytajcie w komentarzach, chętnie odpowiem :)