Poznajcie Missy :)

Część z Was śledziła uważnie nasze kocie perypetie - kiedy w końcu zdecydowaliśmy się na drugiego kota, nic nie szło jak trzeba... Mieliśmy wszystko ustalone do adopcji, a w ostatniej chwili okazało się, że z jakichś powodów adopcja do skutków nie dojdzie - i tak trzy razy, z trzema młodymi kotkami... W pewnym momencie mieliśmy dość szukania, poddaliśmy się, przynajmniej na jakiś czas. Wtedy właśnie odebrałam SMSa od kuzynki, właścicielki Fundacji KOT, o treści "Hej. Znaleźliście już sobie kota? Bo mamy cudowną trzykolorową, niespełna roczną słodzinę do wzięcia od zaraz". Co tu dużo mówić...

Poznajcie Missy :)

  

  

Okazało się, że jest to kotka, która żyła na ulicy. Została złapana przez Fundację do sterylki i miała być wypuszczona znowu na ulicę (raz, że dzika, a dwa, że w Fundacji jest "przekocenie", proceder sterylizacji kotów na wolności to dodatkowa działalność Fundacji), na szczęście Lidka przypomniała sobie o nas :)

Malutka przyjechała do nas we wtorek wieczorem. Od początku ani trochę nie bała się ani Tymona, ani Lady, ani zgromadzonego wokół niej tłumu. Była tylko zaciekawiona tym całym chaosem. Po otworzeniu transportera, żwawo z niego wyskoczyła i od razu zaczęła zwiedzanie pokoju.

   

  

Pierwszą noc spędziła zamknięta w moim pokoju, żeby nieco dawkować jej wrażenia i żeby nie narazić ją na nieprzyjemne spotkania z resztą zwierzyńca. Nie muszę chyba mówić, że tej nocy prawie nie spałam?

Na początku mała była przeurocza, bo od razu wtuliła się we mnie, zaczęła mruczeć i się łasić, zupełnie nie jak kot z ulicy. Spała sobie na moich kolanach, cały czas z załączonym "motorkiem", a ja się rozpływałam w zachwytach nad nią :)

  

   

Oczywiście nie obyło się bez sesji zdjęciowej:

  

   

Problemy zaczęły się w momencie, kiedy uznałam, że czas spać - wtedy mała uznała, że wcale nie ;) Zaczęła zwiedzać cały mój pokój, łącznie ze wszystkimi szafami, kątami, zakamarkami i punktami wysokościowymi, nie była chyba tylko na lampie :P Oczywiście prawie nie zmrużyłam oka, ale i tak wybaczam jej wszystko, bo rano razem trochę odespałyśmy ;)

  

Jeśli chodzi o jej relacje z Tymonem i Lady... 

Z Lady zaprzyjaźniły się od razy, choć Lady nieco się jej boi ;) Nie było jednak żadnego prychania, warczenia czy uciekania, raczej zwykła ciekawość, co mnie zaskoczyło, bo bałam się, że Missy jako kotka z ulicy może bać się psów.

Z Tymonem nie było tak łatwo. Jak na dumnego kocura przystało, na początku był strasznie oburzony przybyciem małej. Prychał na nią z daleka, wręcz darł się i warczał (w końcu wychowywał go pies ;)). Wrogie nastawienie to mało powiedziane. Drugiego dnia siedział daleko od nas i obserwował Missy. W pewnym momencie ta zupełnie bez strachu do niego podeszła i położyła się przed nim na grzbiecie. Chyba uznał po tym, że nie musi z nią rywalizować o dominację, bo wrogość zniknęła, pozostała raczej niechęć ;) Teraz już jest niemal dobrze między nimi - co chwila się obwąchują, chodzą za sobą, jedzą sobie nawzajem z miseczek i nie robią o to problemów, korzystają z jednej kuwety. Pewnie jednak poczekam jakiś czas, zanim zobaczę ich na przykład śpiących razem ;)

Zresztą zobaczcie, jaka jest między nimi różnica:

         

    

Wybaczcie jakość tych zdjęć, są robione telefonem.

Widać tu jednak, jak ogromny jest Tymon przy Missy. Ona jest już właściwie dorosła, raczej nie urośnie już za dużo, a Tymon i tak jest od niej ze 3 razy większy. Różnica jest też oczywiście w wieku (Tymon ma 9 lat, ona rok), więc i w zachowaniu, ale teraz widzę, że Tymon przy niej znowu zachowuje się jak młode kocię, w tej chwili na przykład gonią się i "pacają" lekko łapkami, tak zupełnie bez agresji :) Serducho rośnie, bo bałam się, że się nie dogadają...

     

OK, uciekam ich pilnować, bo ich zabawa zaczyna skutkować stratami materialnymi :P

  

Bardzo dziękuję wszystkim, którzy śledzili nasze kocie perypetie i trzymali za nas kciuki! :*