Po wakacjach w Swornychgaciach ;)

Hej hej! Jak już pewnie zdążyłyście zauważyć, wczoraj wróciłam z wakacji. Pojechałam z Ukochanym do Swornychgaci - w miejsce, w które za dzieciaka jeździłam co roku w odwiedziny do wujka. Cudnie było zobaczyć stare kąty po latach, zwłaszcza, że kąty te same w sobie są piękne. Rzeka, lasy, jezioro... Uwielbiam te okolice!

Oczywiście mam dla Was porcję zdjęć! Może opowiem więcej o wakacjach już pod poszczególnymi widoczkami ;)

  

Do jeziora mieliśmy może ze 100 m. A właściwie do urokliwej alejki tuż przy brzegu jeziora. Można tu było karmić ptactwo wodne (choć łabędzi to ja się z jakiegoś powodu boję... :x), wypożyczyć kajak czy rower wodny (były też takie, które wyglądały zupełnie jak wodujące trabanty :D Tylko oczywiście były 2x droższe...). Do plaży za to trzeba było iść aż kilometr, bo większość gruntów nad samym jeziorem jest wykupiona przez różne gospodarstwa agroturystyczne itd. Plaża jednak była ładna i czysta, więc codzienny spacerek nam nie przeszkadzał ;)

  

Przy tej właśnie alejce stały także przycumowane różne żaglówki - tu przykład jednej z nich ;)

  

Tuż przy plaży była szkoła windurfingu. Nie powiem, kusiło mnie, żeby wypróbować, ale jam nieśmiałe dziewczę, wstydziłabym się wywalać z tym co chwila tuż przy kąpiących się ludziach ;) Poza tym... orły nie umieją pływać, wiecie...? ;)

  

A tak wyglądała sama plaża ze środka jeziora - zrobiłam to zdjęcie z roweru wodnego ;) Plaża była niewielka i niezatłoczona, ale strzeżona i czysta. W pobliżu był też letni amfiteatr, którego sceną był statek - widać go po prawej. Oczywiście nie jest to prawdziwy statek, ale wygląda świetnie - żałuję, że nie mam lepszego zdjęcia całości.

   

 Chodziliśmy też na spacery po okolicy, na tym zdjęciu widać wszystko, z czym wiążą się miliony moich wspomnień. Plebania i kościół. Wujek był tutaj proboszczem. Ja nie jestem jakoś szczególnie religijna, ale jednak wujek był dla mnie jak dziadek i te okolice strasznie mi go przypominają... Umarł trzy lata temu, ale pięć lat temu przeprowadził się do nas do Torunia na emeryturę. Byłam baaardzo mile zaskoczona, bo rozmawiałam z kilkoma mieszkańcami i wszyscy dobrze pamiętają wujka i miło go wspominają. Aż się ciepło na serduchu robi...

  

Raz też wybraliśmy się kajakiem na mały spływ Brdą ;) Popłynęliśmy rzeką aż do kolejnego jeziora i z powrotem. Przez całą drogę wiosłował sam Ukochany, który stwierdził, że on tu przyjechał na trening, a ja mam się opalać. Więc się opalałam, jak widać na zdjęciu powyżej, choć wróciłam z nogami nadal białymi :D

Swoją drogą, specjalnie dla mnie wypożyczył fioletowy kajak ^^

  

A skoro już mowa o treningu Ukochanego... Codziennie wieczorem szedł poćwiczyć swoją walkę bronią - wkrótce czeka go znowu kilka pokazów. Czasem chodziłam z nim na te treningi (tu akurat robiłam zdjęcia jak ćwiczył na statku-amfiteatrze), a czasem zostawałam w pokoju i czytałam / sprzątałam / odpoczywałam od niego :P Do tej pory zachwyca się tym, co mu powiedziałam ostatniego wieczora - kazałam mu iść na trening, "bo ja muszę posprzątać". Uznał, że będę świetną żoną - to się okaże! :P

  

No właśnie, to się okaże, bo na powyższym zdjęciu macie szczyt moich możliwości kulinarnych - makaron z sosem z paczki (ba, tutaj jako sos posłużył mi w dodatku Gorący Kubek), pomidor, szczypiorek, cebulka i trochę przypraw. Nie było nas stać na to, żeby codziennie wychodzić gdzieś na obiad (choć pod nosem mieliśmy świetną, dość tanią restaurację), więc parę razy musieliśmy sami zrobić sobie coś do zjedzenia... Nie powiem, to powyższe jest bardzo smaczne, ale gości bym na to nie zaprosiła :P Na szczęście pieczenie wychodzi mi lepiej :P

  

A tak spędzałam wieczory - z książką. A właściwie z Kindlem, z którym się już nie rozstaję, pokochałam go miłością wielką i wieczną ;) Przeczytałam kilka książek, głównie odmóżdżające historyczne romansidła, ale nie tylko ;) Niedługo przygotuję dla Was kolejny post z serii "Coś do poczytania" :)

Kiedy nie chciało nam się czytać, oglądaliśmy do późna seriale - Ukochany wziął netbooka, właściciele pokoju udostępnili nam internet i było super ;)

  

A to nasz mały codzienny budzik :) Musiał mieszkać gdzieś w okolicy, bo codziennie wcześnie rano siadał tuż przy naszym oknie (pokój mieliśmy w piwnicy, więc okno tuż przy ziemi...) i darł się wniebogłosy. Był jednak przesłodkim pieszczochem, więc dało mu się to wybaczyć. Jeśli raz się go pogłaskało, to nie odpuścił, dopóki nie miał dość pieszczot ;) To jeden z kilku powodów, dla których Ukochany zmienił zdanie co do kota w domu, więc wychodzi na to, że gdy już będziemy na swoim... będę miała kotka :D

  

 I jeszcze nasza mała sąsiadka z oczka wodnego w ogródku naszych gospodarzy. Ta żaba była ogromna, wielkości mojej dłoni, ale wyjątkowo bała się aparatu. Kiedy tylko siedziałam przy tym oczku, ona wylegiwała się na liściach i można ją było wręcz dotknąć, ale kiedy tylko zbliżałam się z aparatem, natychmiast się chowała. Nieśmiała chyba... ;) To najlepsze zdjęcie, jakie udało mi się jej zrobić.

  

Podsumowując, nasz wyjazd był baaardzo udany, będę go długo mile wspominać :)

  

A jak mijają Wasze wakacje? :)